Τελικά, μάλλον ο Λύσιππος είχε δίκιο...
Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία.
Πρέπει απλά να να έχουμε ανοιχτά τα μάτια,
για να τη δούμε,
για να τη δούμε και να την προλάβουμε...
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνται αμέσως όποιος το'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.
Ο αρνηθείς δε μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ'όχι - το σωστό- εις όλη τη ζωή του.
Che fece... Il gran rifiuto
(Κωνσταντίνος Καβάφης)
Μόνο τότε, κάθε ευκαιρία αφήνει μια επιλογή.
Μόνο αν την προλάβεις...
Την επιλογή της αποδοχής ή της άρνησης...
Ή την αρπάζεις, ή την αφήνεις να περάσει....
Tuesday, May 22, 2007
Στιγμή 2: Πιάσε τον καιρό απ' τα μαλλιά...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Όλοι με τον καιρό ασχολούμαστε τελευταία...
Τελικά οι ευκαιρίες εμφανίζονται ξανά? Ή αν τις χάσουμε, φεύγουν μια για πάντα?
Ακόμα ομως και τη μεγάλη άρνηση για ένα σκοπό την κάνουμε. Απλά και μόνο γιατί προσμένουμε κάτι ακόμα καλύτερο. Ακόμα κι όταν είμαστε σίγουροι ότι αυτό δε θα έρθει ποτέ. Εμείς ελπίζουμε.
Χωρίς ελπίδες και όνειρα, εξάλλου, ένα τίποτα είμαστε..
Δεν ξέρω αν έχουμε την πολυτέλεια να λέμε όχι σε μια στιγμή και μετά να της ζητάμε να γυρίσει...
Γιατί να το κάνει... ερωτευμένη είναι?
Συχνά λέμε όχι σε μια ευκαιρία, όχι επειδή ψάχνουμε για κάτι καλύτερο αλλά γιατί μας αρέσει μετά από χρόνια να την κοιτάμε ταριχευμένη στον τοίχο, ψηλά πάνω από το τζάκι και να λέμε... "Να τι μου συνέβει κάποτε". Κανείς δεν ξέρει άλλωστε οτι το τρόπαιο είναι αγορασμένο και δεν ίδρωσες καν για να το κερδίσεις.
Είναι λοιπόν ωραία η Ρώμη αλλά φλεγόμενη ήταν απλά εκθαμβωτική.
Οι ελπίδες και τα όνειρα είναι που μας κρατάνε στην ζωή και χωρίς αυτά θα ήμασταν ρομπότ ή ηλεκτρολόγοι αλλά για πες μου αν ξέρεις...
Τι τρώει ο Μερφυ για πρωινό;
γιατί σταμάτησες να γράφεις?? είσαι πολύ καλή.. παρακαλώ να δω και άλλα κείμενα σου..
Post a Comment