Monday, July 30, 2007

Στιγμή 8: Η δυνατή φωνή... της ποίησης

Βέβαια σήμερα,
παρότι προσπαθώ να επανορθώσω,
έλεγα να μη μιλήσω εγώ.

Θα εμπιστευτώ δυο άλλες φωνές.
Δυό φωνές που έπεσαν στα χέρια μου τυχαία.
Δυο φωνές ίσως περισσότερο καλλιτεχνικές.
Ίσως γιατί η τέχνη φωνάζει πιο δυνατά..


Της χαρτοπετσέτας τα ποιήματα - Θάνος Ζελίτης

Της χαρτοπετσέτας τα ποιήματα
πέλαγος απέραντο
πνιγήκαμε σε ένα ποτήρι κρασί
γιατί δε μάθαμε να επιπλέουμε
όταν όλα βυθίζονται
και η λησμονιά
δεν ήταν όνειρο
ανάγκη ήταν
και λεπίδα κοφτερή....

Ο βασιλιάς κι εγώ - Αφροδίτη Μάνου

Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω
με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό
δυναμώνει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας
μπορεί να με φας πριν σου πω σ' αγαπώ.

Απ' τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ
μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες
μα...που είναι το φως μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ' εσένα ξανά σαν τρελή
να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή
Βασιλιά της καρδιάς μου κι απ'το τατουάζ μου
εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ.





Tuesday, July 17, 2007

Στιγμή 7: Apology accepted?

Ομολογώ ότι είναι μερικές στιγμές, ιδιαίτερα όταν κάνω μέρες να postάρω, που χαίρομαι πολύ που το blog δεν έχει φωνή.Νομίζω ότι αν μπορούσε να μιλήσει θα μου γκρίνιαζε.

"Χμ.. Πώς και από εδώ; Πώς και μας θυμήθηκες;
Πάλι να γράψεις κανά χαζοπροβλημτισμό;"

Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπει αλλά νομίζω ότι τα blog έχουν κάτι από το καυστικό χιούμορ του παντέλειου, πανέμορφου και γλυκήτατου ιδιοκτήτη τους...εε;


Έκανα ένα μήνα σχεδόν να γράψω.Μερικές φορές νιώθω ότι δεν υπάρχει τίποτα σημαντικό για να πω. Αλλά, όσο ζούμε, τουλάχιστον μέχρι εκεί είναι δυνατό να τεκμηριωθεί, υπάρχουν στιγμές.Κ εγώ έλεγα σήμερα να επανορθώσω.

Δεκτή η συγγνώμη blogουλίνι μου?

Wednesday, July 4, 2007

Στιγμή 6: Αναμονή...

Η ώρα περνάει.
Κάθε λεπτό φαντάζει πιο δύσκολο από το προηγούμενο.
Φοβάμαι...
Κοιτάζω ανυπόμονα το κινητό.
Κανένα μήνυμα δεν ελήφθη.
Δεν εκπλήσσομαι.
Στα δύσκολα όλοι κολώνουμε.

Απλά, αναρωτιέμαι.
Τι είναι αυτό που μας κάνει και γουστάρουμε
τόσο πολύ το κυνήγι με το παρελθόν;
Γυρίζω τις σελίδες.
Όντως η σιωπή σου είναι εύγλωττη,
μόνο που τώρα έχω ανάγκη μια λέξη..
Αυτά.
Καληνύχτα.