Saturday, February 2, 2008

Στιγμή 18: Ζωή..

Μ'αρέσουν οι άνθρωποι...


Ο τρόπος που αγκαλιάζονται...


...που φιλιούνται...



...που ξεχνούν....



Μ'αρέσει η ζωή...



...ένα ρίσκο που αγαπάς και αγαπιέσαι...

όταν δεν το περιμένεις....

18 comments:

zekia said...

αυτό που προσπαθείς να μας πεις είναι τόσο όμορφο, όσο και οι φωτογραφίες που διάλεξες:)

Unknown said...

και ο τρόπος που αγκαλιάζουν τα γράμματα τις έννοιες...
μ'αρέσει που σ'αρέσει!
:)

...απλά, μ'αρέσει να ζω... said...

@zekia: χαίρομαι που είναι όμορφο...

@narita: Καλώς όρισες!Μ'αρέσει που σ'αρέσει που μ'αρέσει..:)

Gerasimos said...

Αυτό που ζητώ είναι να σμίξω με τους ανθρώπους. Θαρρώ πως αυτό ζητούσα πάντα, να είμαι με τους ανθρώπους, να συνδέομαι, να συνυπάρχω, να δημιουργώ μαζί τους. Να βρισκόμαστε σ ένα συνεχές πάρε δώσε που όχι μόνο διατηρεί τη ζωή, την εξελλίσει. Δεν μπορώ να υπάρξω έξω απ' αυτό.
Τα είπαν άλλοι πριν απο εμάς! Το όμορφο όμως είναι να βρίσκουμε διαφορετικούς τρόπους να το δείξουμε και να το εκφράσουμε..

Υ.Γ.: Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο..

kiara said...

πολύ ωραίο!;)

Ιφιγένεια said...

πολύ όμορφο !! φοβερές εικόνες με τέλειες λεζάντες !
Μπράβο !!

Anonymous said...

Απο τα ομορφότερα ποστ που έχω διαβάσει/δει ποτέ...

exilio said...

τα καλύτερα ερχονται εκεί που δεν τα περιμένεις και συνήθως σε στιγμές που είσαι ετοιμος να τα παρατήσεις όλα!
Ενα σύνολο γλυκόπικρων απροοπτων! :)

...απλά, μ'αρέσει να ζω... said...

@gerasimos: Το κείμενο αγαπημένο. Όντως δεν ήταν δύσκολο..Εσύ είσαι αργόστροφος..χιχι.Φιλιά!

@kiara,ιφιγένεια, oth33r: Χαίρομαι που σας άρεσε...:) Καλως ορίσατε!

@exilio: Ναι, αυτά τα γλυκόπικρα απρόοπτα μ'αρέσουν..Αλλιώς θα βαριόμουν σίγουρα! χιχι Καλως όρισες.

Constantinos said...

Πολύ ωραίο post! Πράγματι η ζωή χωρίς τους συνανθρώπους μας, καλούς και κακούς, ίσως να μην ήταν πολύ ενδιαφέρουσα

...απλά, μ'αρέσει να ζω... said...

@costantinos: Κωσταντίνε καλωήρθες..Συμφωνούμε, ούτε εμένα θ μ φαινόταν ενδιαφέρουρα. Αυτό το πάρε δώσε, με τις φουρούνες και τα ωραία του, μας γεμίζει..

stan said...

Στα χρόνια του Μεσαίωνα, στην Ισπανία του Φερδινάνδου Β της Αραγωνίας ένας ιεροεξεταστής είχε βγεί με την άμαξά του στα περίχωρα της Σεβίλής για κάποιες υποθέσεις και για καθαρό αέρα.

Αισθανόταν ιδιαίτερα ευδιάθετος και έτσι όταν λίγο έξω από τα τείχη της πόλης η άμαξα πέρασε δίπλα από ένα χωρικό, ο ιεροεξεταστής ένευσε προς το μέρος του για να τον ευλογήσει.

Ο χωρικός όμως δεν αντέδρασε ανάλογα. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο ο χωρικός ήθελε να προσβάλλει τον ιεροεξεταστή ή απλά δεν είδε την κίνησή του. Κατά πόσο ήταν αιρετικός ή αφηρημένος. Το μόνο που ξέρουμε ήταν οι συνέπειες.

Anonymous said...

"άκου του ανέμου την πνοή, άγνωστο θαύμα η ζωή, καταμεσής στο πουθένα, ελπίδες κι όνειρα γεννά.."
η τελευταία φράση είναι όλα τα λεφτα..

Anonymous said...

η τελευταία δικιά σου φράση εννοείται...

...απλά, μ'αρέσει να ζω... said...

@stan: Μ'αρέσουν τα μπερδεμένα σου σχόλια...Καλωσήρθες!

@Μαριάννα: :) Πιάσε τον καιρό απ'τα μαλλιά!Καιπρόσεχε...

Roadartist said...

τι γλυκό, τι όμορφο, τι τέλειο...
...πανέμορφο! Καλώς σε βρήκα! :)

sunday said...

Πολύ όμορφο ντύσιμο!

leila said...

αμα εχει τη μαγικη αυτη λεξουλα μεσα, την αγαπη, τοτε αξιζει και το ρισκο.. ασε που δεν ειμαι σιγουρη αν πρεπει να το λεμε ρισκο πια..