Thursday, August 23, 2007

Στιγμή 9: Ισορροπία

"Να χαίρεσαι τη ζωή σου,
τη σύντομη και την ανεπίστροφη.
Αλλά μέσα στο ρυθμό και την τάξη.
Φυσική και ελεύθερη.
Να κρατάς την εμορφιά των παθών.
Ένα κύπελλο στο χέρι σου από αγνό ασήμι.
Αλλά με γνώση και πειθαρχία.
Εκείνο που θε σε κρίνει...
...δεν είναι η ηθική σου πτώση.

Αλλά η βούληση για δύναμη,
που θα βρίσκει το δρόμο να σε ανεβάζει ξανά...
στην καθαρή σου αρχικότητα.."

Ζούμε στιγμές.
Στιγμές δύσκολες, ανυπόφορες, άσχημες.
Απορούμε, αντιδρούμε, γκρινιάζουμε,
φωνάζουμε, κλαίμε.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ξεχνάμε.
Ξεχνάμε ότι η ζωή,
θεωρεί απαραίτητα μερικά χαστούκια.
Ίσως γιατί το χαστούκι είναι ένας τρόπος
..να γυρίσεις το κεφάλι.
Να κοιτάξεις μπροστά.
Ξεχνάμε.
Ξεχνάμε ότι μετά από κάθε χαστούκι,
η ζωή παραφυλάει για ένα χάδι.


Αυτά.

1 comment:

Anonymous said...

Η ζωή δεν έχει κάτι μαζί σου... Ίσως γι αυτό ξαφνιάζεσαι όταν τη χαιρετάς το πρωί και σου γυρίζει μια φάπα που κάνει το κεφάλι σου να γυρίζει για μήνες

Δεν φταίει αυτή όμως... δεν είναι κακοπροαίρετη... εμείς είμαστε.

Τι ήθελες το πρωί όταν της μίλησες... μάλλον ένα νεύμα της, ένα χαμόγελό της... όπως θα ήταν και λογικό άλλωστε για κάθε άνθρωπο που χαιρετάς. Μόνο που η ζωή μπορεί να δει πίσω από την ευγενική χαιρετούρα τις προθέσεις μας, ποιοί είμαστε δηλαδή για να αξίζουμε το χαμόγελό της.

Ίσως λοιπόν... ίσως απλά να θέλει λίγο παραπάνω σεβασμό... ίσως να σιχαίνεται τις τυπικότητες... ίσως απλά να μην γουστάρει που την θεωρούμε δεδομένη...

Οπότε την επόμενη φορά που θα την πλησιάσεις... μην της ζητήσεις χάδι.. ζήτα της σκαμπίλι!