Ομολογώ ότι είναι μερικές στιγμές, ιδιαίτερα όταν κάνω μέρες να postάρω, που χαίρομαι πολύ που το blog δεν έχει φωνή.Νομίζω ότι αν μπορούσε να μιλήσει θα μου γκρίνιαζε.
"Χμ.. Πώς και από εδώ; Πώς και μας θυμήθηκες;
Πάλι να γράψεις κανά χαζοπροβλημτισμό;"
Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπει αλλά νομίζω ότι τα blog έχουν κάτι από το καυστικό χιούμορ του παντέλειου, πανέμορφου και γλυκήτατου ιδιοκτήτη τους...εε;
Έκανα ένα μήνα σχεδόν να γράψω.Μερικές φορές νιώθω ότι δεν υπάρχει τίποτα σημαντικό για να πω. Αλλά, όσο ζούμε, τουλάχιστον μέχρι εκεί είναι δυνατό να τεκμηριωθεί, υπάρχουν στιγμές.Κ εγώ έλεγα σήμερα να επανορθώσω.
Δεκτή η συγγνώμη blogουλίνι μου?
"Χμ.. Πώς και από εδώ; Πώς και μας θυμήθηκες;
Πάλι να γράψεις κανά χαζοπροβλημτισμό;"
Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπει αλλά νομίζω ότι τα blog έχουν κάτι από το καυστικό χιούμορ του παντέλειου, πανέμορφου και γλυκήτατου ιδιοκτήτη τους...εε;
Έκανα ένα μήνα σχεδόν να γράψω.Μερικές φορές νιώθω ότι δεν υπάρχει τίποτα σημαντικό για να πω. Αλλά, όσο ζούμε, τουλάχιστον μέχρι εκεί είναι δυνατό να τεκμηριωθεί, υπάρχουν στιγμές.Κ εγώ έλεγα σήμερα να επανορθώσω.
Δεκτή η συγγνώμη blogουλίνι μου?
No comments:
Post a Comment