Μ'αρέσουν οι άνθρωποι...
Ο τρόπος που αγκαλιάζονται...
...που φιλιούνται...
...που ξεχνούν....
Μ'αρέσει η ζωή...
...ένα ρίσκο που αγαπάς και αγαπιέσαι...
όταν δεν το περιμένεις....
Ο τρόπος που αγκαλιάζονται...
...που φιλιούνται...
...που ξεχνούν....
Μ'αρέσει η ζωή...
...ένα ρίσκο που αγαπάς και αγαπιέσαι...
όταν δεν το περιμένεις....
18 comments:
αυτό που προσπαθείς να μας πεις είναι τόσο όμορφο, όσο και οι φωτογραφίες που διάλεξες:)
και ο τρόπος που αγκαλιάζουν τα γράμματα τις έννοιες...
μ'αρέσει που σ'αρέσει!
:)
@zekia: χαίρομαι που είναι όμορφο...
@narita: Καλώς όρισες!Μ'αρέσει που σ'αρέσει που μ'αρέσει..:)
Αυτό που ζητώ είναι να σμίξω με τους ανθρώπους. Θαρρώ πως αυτό ζητούσα πάντα, να είμαι με τους ανθρώπους, να συνδέομαι, να συνυπάρχω, να δημιουργώ μαζί τους. Να βρισκόμαστε σ ένα συνεχές πάρε δώσε που όχι μόνο διατηρεί τη ζωή, την εξελλίσει. Δεν μπορώ να υπάρξω έξω απ' αυτό.
Τα είπαν άλλοι πριν απο εμάς! Το όμορφο όμως είναι να βρίσκουμε διαφορετικούς τρόπους να το δείξουμε και να το εκφράσουμε..
Υ.Γ.: Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο..
πολύ ωραίο!;)
πολύ όμορφο !! φοβερές εικόνες με τέλειες λεζάντες !
Μπράβο !!
Απο τα ομορφότερα ποστ που έχω διαβάσει/δει ποτέ...
τα καλύτερα ερχονται εκεί που δεν τα περιμένεις και συνήθως σε στιγμές που είσαι ετοιμος να τα παρατήσεις όλα!
Ενα σύνολο γλυκόπικρων απροοπτων! :)
@gerasimos: Το κείμενο αγαπημένο. Όντως δεν ήταν δύσκολο..Εσύ είσαι αργόστροφος..χιχι.Φιλιά!
@kiara,ιφιγένεια, oth33r: Χαίρομαι που σας άρεσε...:) Καλως ορίσατε!
@exilio: Ναι, αυτά τα γλυκόπικρα απρόοπτα μ'αρέσουν..Αλλιώς θα βαριόμουν σίγουρα! χιχι Καλως όρισες.
Πολύ ωραίο post! Πράγματι η ζωή χωρίς τους συνανθρώπους μας, καλούς και κακούς, ίσως να μην ήταν πολύ ενδιαφέρουσα
@costantinos: Κωσταντίνε καλωήρθες..Συμφωνούμε, ούτε εμένα θ μ φαινόταν ενδιαφέρουρα. Αυτό το πάρε δώσε, με τις φουρούνες και τα ωραία του, μας γεμίζει..
Στα χρόνια του Μεσαίωνα, στην Ισπανία του Φερδινάνδου Β της Αραγωνίας ένας ιεροεξεταστής είχε βγεί με την άμαξά του στα περίχωρα της Σεβίλής για κάποιες υποθέσεις και για καθαρό αέρα.
Αισθανόταν ιδιαίτερα ευδιάθετος και έτσι όταν λίγο έξω από τα τείχη της πόλης η άμαξα πέρασε δίπλα από ένα χωρικό, ο ιεροεξεταστής ένευσε προς το μέρος του για να τον ευλογήσει.
Ο χωρικός όμως δεν αντέδρασε ανάλογα. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο ο χωρικός ήθελε να προσβάλλει τον ιεροεξεταστή ή απλά δεν είδε την κίνησή του. Κατά πόσο ήταν αιρετικός ή αφηρημένος. Το μόνο που ξέρουμε ήταν οι συνέπειες.
"άκου του ανέμου την πνοή, άγνωστο θαύμα η ζωή, καταμεσής στο πουθένα, ελπίδες κι όνειρα γεννά.."
η τελευταία φράση είναι όλα τα λεφτα..
η τελευταία δικιά σου φράση εννοείται...
@stan: Μ'αρέσουν τα μπερδεμένα σου σχόλια...Καλωσήρθες!
@Μαριάννα: :) Πιάσε τον καιρό απ'τα μαλλιά!Καιπρόσεχε...
τι γλυκό, τι όμορφο, τι τέλειο...
...πανέμορφο! Καλώς σε βρήκα! :)
Πολύ όμορφο ντύσιμο!
αμα εχει τη μαγικη αυτη λεξουλα μεσα, την αγαπη, τοτε αξιζει και το ρισκο.. ασε που δεν ειμαι σιγουρη αν πρεπει να το λεμε ρισκο πια..
Post a Comment