Tuesday, May 22, 2007

Στιγμή 2: Πιάσε τον καιρό απ' τα μαλλιά...

Τελικά, μάλλον ο Λύσιππος είχε δίκιο...
Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία.
Πρέπει απλά να να έχουμε ανοιχτά τα μάτια,
για να τη δούμε,
για να τη δούμε και να την προλάβουμε...

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνται αμέσως όποιος το'χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.
Ο αρνηθείς δε μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ'όχι - το σωστό- εις όλη τη ζωή του.

Che fece... Il gran rifiuto
(Κωνσταντίνος Καβάφης)

Μόνο τότε, κάθε ευκαιρία αφήνει μια επιλογή.
Μόνο αν την προλάβεις...
Την επιλογή της αποδοχής ή της άρνησης...

Ή την αρπάζεις, ή την αφήνεις να περάσει....


Sunday, May 20, 2007

Στιγμή 1: Untitled

Βρέχει...
Ήθελα να βγω.
Αδύνατο.
Λόγοι πολλοί.
Μένω σπίτι. Διαβάζω.
Ψάχνω κάτι που θα με κάνει να χαμογελάσω.
Αδύνατο.

Έπεσα μόνο πάνω σ'αυτό...

Η ποιότητα των ανθρώπων φαίνεται

στις μικρές και ασήμαντες συμπεριφορές...
Τα μεγάλα και τα σπουδαία, όλοι τα προσέχουν..

Ποιότητα - Θάνος Ζελίτης
(Της χαρτοπετσέτας τα πονήματα)

Saturday, May 19, 2007

Νομίζω σήμερα είναι η ώρα να γίνει η αρχή...

Απορώ που δημιούργησα αυτό το blog.
Αρνούμουν πάντα κατηγορηματικά να κρατήσω
οποιουδήποτε είδους ημερολόγιο.
Ίσως γιατί δε μ'αρέσει πολύ να περιορίζω τη ζωή σε τόνο περιγραφικό.

Ωστόσο, θεωρώ το blog σαν μια παρακαταθήκη
σκέψεων και προβληματισμών.
Και αυτό είναι το βήμα μετά την περιγραφή.
Εκείνο που πιστοποιεί την ύπαρξη της στιγμής.


Και η στιγμή είναι ένα βήμα ακόμα.
Ένα βήμα πιο κοντά στην Ιθάκη...